Nanga Parbat (8126 m) to szczyt z niezwykle ciekawą historią, położony w zachodnich Himalajach. Często określany jest mianem piekielnej czy diabelskiej góry. Ze względu na tamtejsze warunki i fakt, że nie jest on osłonięty sąsiednimi wzniesieniami, stanowi on ogromne wyzwanie dla wspinaczy. Szczególnie zimą warunki na szlaku bywają ekstremalnie trudne. Pomimo tego, wielu śmiałków odważyło się zdobyć Nanga Parbat. Jeśli chodzi o ilość wypadków śmiertelnych, góra zajmuje drugie miejsce, tuż za K2.
Pierwsze wejście na Nanga Parbat
Na pierwsze próby zdobycia góry zdecydowali się niemieccy wspinacze w latach 30 XX wieku. W 1932 roku zorganizowano pierwszą wyprawę, którą kierował Willy Merkl. Alpiniści osiągnęli wówczas pułap 7070 metrów. Merkl zdecydował się na kolejne podejście w 1934 roku, wtedy to poprawił wynik, gdyż dotarł na wysokość 7850 metrów. Cała wyprawa jednak skończyła się tragedią. Pierwszym uczestnikiem wyprawy, który zmarł z powodu choroby wysokościowej był Alfred Drexel. Przez późniejsze załamanie pogody, podczas schodzenia ze zboczy Nangi zginęli także Willy Merlk, Uli Wieland, Willo Wemzenbach oraz pozostali uczestnicy wyprawy. Po długotrwałej walce z burzą śnieżną ocalał jedynie Ang Tsering. Kolejna wyprawa zorganizowana w 1937 roku, którą dowodził Karl Wienl także skończyła się tragedią. Sześć wspinaczy i dziewięciu szerpów zginęło wówczas wskutek zejścia lawiny śnieżnej. Niemcy nie poddawali się i próbowali zdobyć szczyt w latach 1938 oraz 1939.
Wyprawa brytyjska w 1950 roku
W 1950 roku miała miejsca wyprawa brytyjska. Jej celem nie było jednak zdobycie Nanga Parbat,a jedynie zbadanie temperatury, warunków śniegowych oraz lawinowych. Uczestnikami jej byli alpiniści William Crace, Robert Marsh, John Thornley oraz Tenzing Norgay. Niestety po założeniu obozu I na ścianie Rakhiot, rozpętała się burza śnieżna. Thornley i Crace przebywali wtedy w namiocie na wysokości 5500m. Alpiniści zginęli, a ich ciał nie udało się odnaleźć.
Zdobycie szczytu przez Austriaka Hermanna Buhla
Pierwszym człowiekiem, który zdobył jak dotąd niepokonaną górę był Hermann Buhl. Brał on udział w wyprawie zorganizowanej w 1953 roku. Austriak dotarł na sam szczyt, kiedy to jego zespół zawrócił 1300 m przed szczytem. Bez tlenu, lecz z pomocą środków pobudzających udało mu się dotrzeć 1 lipca do wierzchołka Nanga Parbat. Zapisał się on w historii jako jeden z najlepszych alpinistów na świecie, który w pojedynkę zdobył ośmiotysięcznik i wrócił bezpiecznie do obozu.
Pierwsze zdobycie Nanga Parbat zimą
Himalajski szczyt okazał się niezwykle wymagający zwłaszcza w okresie zimowym. Udało się go osiągnąć dopiero w 2016 roku. Wtedy to na wysokość 8126 metrów wspięła się trójka himalaistów: Alex Txikon, Simone Moro i Muhammad Ali. W wyprawie brał także udział Daniele Nardi, który podjął późniejszą próbę na dotarcie do szczytu w 2019 roku, także zimą. Wtedy to po ścianie Diamir wspinali się z nim także Karim Hayat, Rahmat Ullah Baig, oraz Tom Ballard. 28 stycznia Karim Hayat i Rahmat Ullah Bai zrezygnowali z dalszego marszu, a pozostali wędrowali dalej, co zakończyło się u nich hipotermią i śmiercią.
Polscy zdobywcy Nanga Parbat
Najsłynniejszym himalaistą, który spróbował zdobyć szczyt Nanga Parbat był Tomasz Mackiewicz. W 2018 roku świat dobiegła informacja, że jego wspinaczka zakończyła się kolejną tragedią. W przeszłości także inni Polacy próbowali wejść na górę. Pierwsze próby miały miejsce w 1985 roku, wówczas w lipcu pięć wspinaczy rozpoczęło wędrówkę od strony flanki Rupal. Czworo z nich dotarło na szczyt, a byli to: Zygmunt Andrzej Heinrich, Jerzy Kukuczka, Sławomir Łobodziński i meksykanin Carlos Carsolio. Ostatni członek ekipy Piotr Kalmus zginął przez nagłe zejście lawiny. 25 lipca 1985 roku na szczycie pojawił się pierwszy zespół himalaistek, którą tworzyły: Anna Czerwińska, Krystyna Palmowska oraz Wanda Rutkiewicz. Łącznie od wypraw z 1985 roku Polskim wspinaczom udało się zdobyć szczyt 7 razy. Mackiewicz był 7 osobą, która mogła podziwiać widoki z góry Nanga Parbat i pierwszą, której udało się osiągnąć ten szczyt zimą.
Statystyki i historia tej góry ukazują tylko, jak jest to trudny szczyt do osiągnięcia, zwłaszcza zimą.
Dodaj komentarz